LEWENDE LYKE, BEWENDE GERAAMTES EN BLOEDERIGE OUTOPSIES!

Iets positiefs hierdie keer uit die rillerverhaal van Mev. Doeminie en haar Annus Horibilus. Ek is nou moeg gewroeg saam met myself oor die ellendige 2010. Ek trek nou by hoofstuk 12 van die blog. My blog het ek mos oorspronklik begin skryf as gevolg van drie groot krisisse van 2010.
1. Die groot droom van my om ‘n uitgewer of agent in London te kry vir my boek in April tydens die Groot London Book Fair, wat toe as gevolg van die vuurspuwende berg en aswolk in Ysland nie realiseer nie. Ons sit toe mos vir 'n ekstra week in Oslo vas tussen die trolle. Dalk is ons die trolle...
2. Die vrome Christene van ‘n kerk op ons dorp wat ons so agterbaks en on-Christelik belieg en bedrieg het en ons uiteindelik uit hul stelsel uitgewerk het met mooi glimlagte en edele leuens. Dieselfde ouens hou steeds so vroom hul agteraf vergaderings en konkel voort om die arme gemeente ‘n rat voor die oë te draai; baie suksesvol.
3. My dogter van 12 se groot rug-operasie in Junie 2010 waarmee ek die Here moes vertrou want die flip weet, dokters kan mens nie vertrou nie. Ons geskiedenis met hospitale en dokters is duister en ‘n rillerverhaal op sy eie. Ons seun is mos deur die mediese stelsel verkrag en breingestremd anderkant uitgespoeg. En ja, die vraag is mos altyd daar in my kop, ons gebede is nie verhoor daardie tyd nie, nou moet my dogter in hospitaal toe... ‘n 8 ure lange operasie... So, daardie dilemma moet ek nog oor skryf. (Nie vandag nie.) (Op die foto is ek en Anton laas naweek in die Franshoek by goeie vriende se dogter wat Anton moes trou.)
Maar ek gaan nou eers my bloederige outopsie doen op punt 1 en 2 hierbo.
Insake punt 2: Dis ‘n makliker na-doodse ondersoek, want daar is ‘n paar positiewe punte om uit die bloederige borskas van hierdie lyk te diep. Sherlock Homes sou dalk ‘n beter outopsie kon doen as ek, maar hier is ek nou, met my ‘hindsight’ besig om tussen die beendere rond te krap:
1. My dominee-man Anton se droom was om die kerk van die dag te hervorm, om mense te help om die Evangelie te verstaan soos Christus dit bedoel het: dat ons ‘n seën vir die wêreld moet wees met ons woorde en dade, soos Christus, en minder/geen klem lê op dogma, verskille, sonde, veroordeling, en tradisionele gebruike wat deur mense in die geskiedenis uitgedink was om sekere praktiese redes vir daardie tyd. Ons het op die pynlike manier geleer, deur dolksteke in die hart, verloëning deur vriende en kruisiging in die openbaar, soos baie hervormers voor ons, ook Martin Luther, dat hervorming NOOIT binne die tradisionele kerk kan gebeur nie. Dit is iets nuuts en moois wat wegvloei van geykte godsdiens na ‘n lewende verhouding met Jesus. Hierdie verhouding is dinamies en dit is vol lewe en groei. Dit aanvaar ander se siening en belewenis van God op elkeen se persoonlike vlak en met elkeen se besondere talente/beroepe en verwysingsraamwerk. En ja, dit kry ook seer en word ook gewond, maar die aanvaarding en liefde in die groter groep help mens om te herstel want jy mag jouself wees. Jy is vir Christus en die gemeente aanvaarbaar of jy nou weird of anders is, of sukkel met sekere uitdagings.
2. Dit is lekker by die informele kerk wat ons gestig het, Kuierkerk. Die mense wat Anton se hande hoog hou is emosioneel volwasse mense (ryk of arm) wat nuwe uitdagings omarm en dit nie sien as van die duiwel nie. Ek verstaan nou wat familie in Christus beteken. Hierdie mense klou nie aan suiwer taal, perfekte kleredrag en die lees van die wet vas nie. Hulle sien die groter prentjie wat Jesus vir ons bedoel het en sien met afwagting uit om ‘n nog groter prentjie te verstaan. Saam leer ons meer van ‘n Groot God wat ons nie kan verstaan of in ‘n boks druk of in ‘n kerk gevange hou nie.
3. Besluite hang nie af van ryk afgetrede sakemanne nie (wat tien teen een almal behoort aan die vryemesselaars... of een of ander secret society sonder naam??!!), maar besluite hang af van alle gemeentelede wat insette lewer.
4. Ek weet vandag ons moes deur die verloëning van die bestuurspan en ander lede van die Tkerk gaan sodat baie Tkerk mense se oë kon oopgaan vir ‘n nuwe verstaan en dieper verhouding met Christus. Hierdie proses moet gereeld gebeur in die kerk sodat iets nuuts daaruit gebore kan word. Baie predikante, kerkhervormers en kerkmanne is deur duisende jare hierdeur en ook nog erger gemartel as ons. Kyk maar net na die rolprent: Luther of die reeks op TV, The Tudors.
5. Ek kan maar soos Jesus vra dat hierdie mense wat ons wou vernietig vergewe word, want hulle weet nie wat hulle doen nie. Hulle weet nog minder wat hulle aan ander doen. Die prentjie kon soveel anders wees vir ons dorp se Christene as 5 of 6 bestuurspanmanne eerder by God gaan hoor het wat om te doen as by die ‘Mafia’ baas (soos ek hom noem) wat met sy baie geld homself bevoeg verklaar het om oor al die besluite in die kerk te waak. Ja, ek kan hul vergewe omdat hulle stiksienig is, maar moenie dink ek vertrou een van hulle weer nie. Jy bly mos weg van die hond wat jou arm afgebyt het, of wil jy nou oor en oor gebyt word? Die hond kan maar daar in sy erf speel. Ek gaan nie inspring en weer aangeval word nie. (Of as ek inspring, sal ek ten minste sorg dat ek 'n baseball bat in my een heel arm vasklou!)
Een van die vrome manne, wat al oor en weer gekuier het by ons vroeër jare, wat tydens die heksejag op Anton al in sy gesig geskel het en hom vertel het hoe sleg hy (Anton) is (vele kere), staan laasweek in die Spar agter my en sê so vriendelik dat hy hoor dit gaan so goed met ons. Ek kyk hom aan en sê redelik emosieloos: Ja dankie. Hy hou aan vrome praatjies maak en ek kan die soort vroomheid nie verstaan nie. Hy sê iets soos: ‘Seën vir julle’ met ‘n diep vrome gesigsuitdrukking en ek staar hom oorbluf aan soos vir iemand wat jou ‘n koekie met arseen gee en sê: seën vir jou (en eintlik bedoel: mag jy vrek!). Ek ken hierdie man. Ek weet wat hy aan ons gedoen het en hy kom ‘seën vir julle’ met dieselfde vroomheid waarmee hy die mes in ons rug gesteek het. Eks jammer. Dit is skynheiligheid en ek het geleer om dit op ‘n myl te ruik. Jy wat hom nie ken nie, kan dink, ag sjame, hy bedoel dit opreg. Of ag sjame, hy is dalk jammer. Nee, ag sjame. Hy is die toppunt van daardie bestuurspan se skynheiligheid. Hy is die hoofseun. Griekie galbraak hier binne-in my is nou erg opgewarm, so ek stop eerder nou met haar. Ek sluit af hiermee deur te sê: woorde beteken niks. Sy dade kan maar eerder wys as hy verander het. En mooi vir hom en sy kerk as dit gebeur het. Ek glo die Here stap nou maar sy pad met daarie kerk ook en sy leiers. Ek en Anton het ons deel gedoen, en ons bloed het gevloei om die mense te oortuig van ons goeie bedoelings en edele visie. Net die Here kan hulle help. Hy gebruik gewoonlik nie 'n baseball bat nie...
6. Ons is 100% beter af by kuierkerk as by die Tkerk. Ek is dankbaar.
7. Anton gaan sy Doktorsgraad juis oor die ontwikkelende kerk doen, volgende jaar, want niemand in ons land het soveel kennis hieroor, insig en visie soos Anton nie. En hy het ‘n wonderlike mentor, Doktor Cas Olivier wat hom gaan laat buig onder die studies. Dankie, Cas (en dankie dat jy jou nou seker doodskaam oor die doktor deel want min mense weet). Die twee van hulle gaan juis in Augustus saam met prof Stephan Joubert en ‘n groep leiers na Amerika om ‘n ding of twee te leer oor die ontwikkelende kerk (emerging church). Anton kan die Amerikaners ‘n ding of twee leer, na dese.

(Op die foto is ons dogters Chantal en Michelle, twee pragtige jong meisies op wie ons so trots is. Hulle pak alles wat hul doen met oorgawe aan en vaar goed op skool en met als wat hul doen. Ek kon nie vir ouliker kinders gevra het nie.)

8. Met my kinders gaan dit goed. Hulle is saam met ons emosioneel opgesweep en op die grond neergesmyt deur al die kerkdinge van 2010 deur, maar ek sien hulle gaan aan. Hul doen goed op skool - albei dogters is in die hoërskool en is pragtige jong meisies. Mens probeer mos om hulle in te lig, need to know dinge, maar die spanning dring mos maar deur murg en been. Maar ek dank die Here dat hulle lewens positief aangaan. Een se maatjie sê nou die dag sy moenie dat haar pa sien dat sy (my kind) 'n naeltjiering het nie (iets wat my min pla), want hy glo die duiwel bind jou vrouedele daarmee vas... ek bedoel... ag hemel tog. Sjame. Waar hoor mense sulke goed? Gelukkig het my kind daaroor gelag en gesê, o, haar pa gee nie om nie, en hy is 'n dominee! Dank die Here, my kinders word deur alles wat ons deurgaan emosioneel volwasse en kan vir hulself dink. En ons agtienjarige breingestremde seun, Sean, hy is net happy. Hy is lief vir almal en glo almal is lief vir hom. Dit is seker hoe ons almal op aarde moet wees. Vol vrede.

(Op die foto is Anton en Sean-Jacques, ons breingestremde 18jarige. Hy het al die vrede en liefde wat Jesus vir ons almal bedoel het op aarde, maar wat so min van ons ooit ervaar.)

9. Die kerk-outopsie is klaar. Die lyk is begrawe. Mag die Tkerk-geraamte 6 voet onder die grond sy laaste ritteldans doen want ek is nou klaar met hom. Hy kan nou maar daar vrot in vrede.
Punt 1: Outopsie op die reeds-verinneweerde geraamte van die Londonse boekskou 2010...
1. Ek weet sowaar nog steeds nie wat om te dink nie. Dis ‘n jaar later. Hoekom moes ek die boekskou mis en ‘n klein kans wat ek dalk kon hê om ‘n uitgewer of agent te kry?
2. Al wat ek kan dink is dat ek stupid genoeg is om te dink my Engelse boek is goed genoeg vir wêreldstandaarde. Ek weet ek kan skryf. Ek dink ek kan skryf. Dan moet ek vrede maak: nie goed genoeg nie, my ding. Dis my passie, so what? Nie almal met ‘n passie vir iets kry iets uitgerig nie. Baie kunstenaars kan getuig. En glo my, ek het oor die laaste paar jaar elke deur probeer afbreek om my ou boekie gepubliseer te kry. (Jy ken my ou sinnetjie, ek glo mos met my God spring ek oor 'n muur, nevermind loop deure plat... toe nou nie...) My lot is dalk maar om aan te hou met my plays. Skryf ‘n Bybelse musiekblyspel vir die dorp elke jaar. Sowat 1000 mense kom kyk darem, alhoewel, ek gebruik die jaar Queen se musiek by die verhaal van Simson... hmmm ja, sies, mev. Doeminie... daaie ouens... jy weet mos as jy hul plate agterstevoor speel dan brom hulle pure duiwelse goed... So, kom ons halveer die aanwesiges die jaar, en kom ons sê ons kry dalk 500 kaartjies verkoop vanjaar. Goed genoeg. Die oefen, die pret en die lekker adrenalien-gevoel as ons dit opvoer, is mos genoeg. My boek hoef nie ‘n sukses te wees nie. Ek hoef nie ‘n fliek te maak wat in Ierland in die Middeleeue afspeel en ou Harry Potter skeef deur sy brilletjie laat kyk nie. ...Ek sê dit maar ek glo dit steeds nie... AS ek dit genoeg sê glo ek dit dalk... Ek's moeg om te dink wat ek aan Oprah gaan sê as sy my uitvra oor my wonderlike boek, of wat gaan ek doen as Mel Gibson homself nugter skrik of 'n ander groot producer my bel en uitvra oor die fliek. Ek het dit immers al aan genoeg ouens in Hollywood en Engeland gemail.
3. Oplossing: Los die drome. Ek moet my maar besig hou met my werk as kinderwerker en die drie-jaar opleidingsmateriaal vir ons kinderkerk uitwerk. 85 lesse oor al die Bybelboeke. Dit kan ek doen. Niemand anders kan dit ordentlik doen nie. Ek kan immers poppekas stories vertel en kinders entertain. Dan kan ons Kuierkerk se kinders ten minste ‘n goeie Bybelkennis kry. En ja, ek wonder in my hart of die opleidingsmateriaal nie dalk ‘n sukses kan wees nie? Dalk kan ek dit uitgee en kerke oor die land kan met opgehoude asems my ou lessies aanskaf... Ja dalk. Dalk nie. Ek is nie ‘n prof of ‘n doktor of ‘n woelige evangelis wat ‘n naam het wat boeke kan verkoop nie. Ek is steeds net ek. En ek is deesdae net halfpad ek. My entoesiasme is flouer as ‘n gebruikte teesakkie. My geloof in dat ek iets kan doen wat aanvaarbaar is vir die wêreld, is soos ‘n oop graf wat net insluk.
4. Hierdie boekskou geraamte gaan nie lê nie. Ek weet nie wat God se plan is nie. Ek het so my bes probeer om hierdie droom waar te maak. Ek het so my bes geglo dat dit is wat God wil hê.
Na hierdie ‘hindsight’ voel ek bietjie beter en bietjie vrotter. Ek verstaan nie meer myself, my visie, my drome en mense om my nie. Hulle tree snaaks op. Hulle vat alles wat ek in goeder trou sê persoonlik op en ek staan verstom. Hulle word kwaad vir goed wat ek op facebook skryf. Ek voel in ’n geselskap of ek buite my liggaam afkyk op ‘n dop van iemand wat ek eens was. Ek lag nie meer vir veel goed nie. Ek was my droom gewees, wie is ek nou? Ek weet nie. Ek weet wragtig nie. Jammer, en ek wou by iets positiefs uitkom. Dit kom dalk nog. Is daar nog mense wat so voel? Wat al so gevoel het? Wat weer en weer so voel? Is dit nou hoe 'n middeljaar krisis voel? What the... ffffrikadel...!?